Uittredingen maart 2003

Voor het eerst sinds een hele tijd heb ik weer een korte uittreding gehad. Het klopt dus niet helemaal dat je ze niet krijgt als je gezondheid niet goed is. Ik zat in een hele lichte ruimte in een soort schelpvorm die gemaakt was van zandsteen en kleine schelpjes. De omgeving was ook grappig, allemaal van die ronde huizen van lichte keien gemaakt, net een soort Flinstonehuisjes. Het was prachtig, maar duurde kort. Ik hoorde tijdens die uittreding gewoon Theo naast me snurken! Toen ik op een gegeven moment aan de andere kant van mijn hoofd een soort gesnuif hoorde, schrok ik eerst, maar ik besefte dat ik dat waarschijnlijk zelf was! Meteen daarna glipte ik weer mijn (pijnlijke) lichaam in. Wat me wel opviel was dat het zo licht was en dat ik me zo lekker voelde, ik had helemaal geen pijn meer. In de uittredingen die ik hiervoor het gehad was dat doorgaans niet zo, meestal was het een beetje schemerig of gewoon ronduit donker.


Een week later volgde weer een uittreding, weer in zo'n lichte omgeving. Ik voelde me net een veertje dat op en neer gezogen werd, nu weer eens heel laag bij de grond en als ik dan bijna de grond raakte, werd ik ineens weer heel hoog getrokken. Alleen het tempo ging iets sneller. Ik bewoog door een soort berglandschap en op een gegeven moment kwam ik terecht in een soort overdekte marktplaats. Daar stond allerlei kunstnijverheid, hele vreemde, maar mooie dingen die ik nooit eerder gezien had, soort dierfiguurtjes en dan van bedrukte stof gemaakt, maar ze waren niet zacht maar voelden aan als een soort hout. Toen ik ze aan wilde raken zag ik ineens dat mijn hand niet eens zichtbaar was! Dat werd later pas zichtbaar, heel vreemd. En er zaten ook twee hele kleurige vogels op de grond en die ene (kleur van een ijsvogel, maar dan met langere veren) kwam heel lief op mijn schouder zitten. Dat was een hele mooie ervaring. Vlakbij zat een mannetje dat er uitzag als een steppebewoner uit Mongolië. Hij was heel klein, tenger en een beetje onooglijk om te zien, met voeten zoals je die bij bejaarde mensen wel eens ziet met van die over elkaar geknoopte tenen die in slippers gestoken waren. Hij had een heel vriendelijk gezicht en ik vond hem erg lief. Daarna zag ik mensen die bezig waren iemand te omhullen en daarbij praatten ze over een Acropolis. Ik kon het niet echt volgen, want ik werd weer helemaal wakker daarna. Het was echt weer even vreemd om zoiets mee te maken, maar wel leuk.